|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
_with_traditional_Sperada_superimposed_on_Leonardo%27s_Mona_Lisa_with_analysis_by_Prof-Riccardo_Magnani.jpg)
La sperada, ciamàda ach coaz, ragera e guazz sèmper in lumbard ucidental, l’éra öna manéra de tègn i caèi che i dovràa di dòne del milanés e piö ‘n generàl de la Lumbardéa ocidentàl e de la Sguiséra lumbàrda infina al prensépe del méla e nöf (1900). Se pènsa che chèsta manéra de tègn i caèi la sìes nasìda in Briànsa fòrse zamò ‘n del mela e sènto (1100) ach se gh’è de spetà ol 1620 per vèt per la prìma ólta öna stàmpa del Dücàt de Milà con in bànda ol dizègn d'öna dòna co la sperada söl có.