Tambo barasal dari baso Sansekerta, Tambay nan aratinyo Bamulo. Tambo dalam tradisi masyarakaik Minangkabau marupokan suatu warih turun-tamurun nan disampaikan sacaro lisan[1]. Panulisan tambo ko, partamo kali basobok dalam bantuak tulisan Arab. Salanjuiknyo panulisan dalam bantuak Latin dikana baru pado awal abaik ka 20, nan isinyo adolah mambandingkannyo jo babarapo bukti sajarah nan bakaitan[2]. Walaupun basipaik mitologi, legenda jo imajinasi bacampua aduak dalam tambo ko, dek bak itu dari tambo tu masih dapek manolong panaliti untuak mangana Budayo Minangkabau itu sandiri[3].
Tambo di Minangkabau biasonyo tabagi ateh duo bagian:[4]:
Dalam panyampaian kisah tambo ko, indak pakai sistematika tatantu, kisahnyo kadang disasuaikan bagi kaparluan jo kaadaan. Jadi tambo ko marupokan karya sastra nan manjadi punyo basamo, sahinggo isi kisahnyo dapek barubah-rubah manuruik kasanangan pandanganyo[4].