Mueang Pahang[1] Pahang Tua[2] | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 450–1454 | |||||||||
| Ibu negara | Inderapura | ||||||||
| Bahasa yang umum digunakan | Malayik, Mon-Khmer | ||||||||
| Agama | Buddha Mahayana[3] | ||||||||
| Kerajaan | Monarki | ||||||||
| Maharaja | |||||||||
• 450–? | Sri Bhadravarman | ||||||||
• ?–1454 | Dewa Sura (terakhir) | ||||||||
| Sejarah | |||||||||
• Misi diplomatik ke China pertama | 450 | ||||||||
• Serangan oleh Melaka | 1454 | ||||||||
| |||||||||
| Sekarang sebahagian dari |  Malaysia Singapura | ||||||||
Kerajaan Pahang Tua[4] ialah sebuah pusat sejarah yang berpusat di rantau Pahang di pantai timur Semenanjung Melayu. Negerinya muncul dalam rekod asing dari seawal abad ke-5[5] dan pada kemuncaknya, ia meliputi sebahagian besar kawasan negeri Pahang moden dan seluruh kawasan selatan semenanjung.[6] Sepanjang sejarah pra-Melaka, Pahang diasaskan sebagai mueang[7] atau naksat[8] dari beberapa mandala Melayik serantau utama termasuk Langkasuka,[9] Sriwijaya [10] dan Ligor.[11] Sekitar pertengahan abad ke-15, ia dinaungi Kesultanan Melaka dan kemudiannya ditukar kepada Kesultanan Muslim pada tahun 1470, berikutan penobatan cucu bekas Maharaja sebagai Sultan Pahang yang pertama.[12]
- ^ Rajani 1987, halaman 87
- ^ Zakiah Hanum 1989, halaman 44
- ^ Linehan 1973, halaman 8–9
- ^ Zakiah Hanum 1989, halaman 44
- ^ Guy 2014, halaman 29
- ^ Linehan 1973, halaman 7
- ^ Rajani 1987, halaman 87
- ^ Rajani 1987, halaman 65
- ^ Farish A Noor 2011, halaman 17
- ^ Farish A Noor 2011, halaman 18
- ^ Linehan 1973
- ^ Khoo 1980, halaman 9