Reza Shah

Rezā Shāh, atau Rezā Shāh Pahlavi (Parsi: رضا شاه پهلویcode: fa is deprecated , re'zɑː 'ʃɑːh.e pæhlæ'viː), (16 Mac, 1878 – 26 Julai, 1944), adalah seorang Shah dari Negara Imperial Iran^[1] bermula pada 15 Disember, 1925 sehingga beliau dipaksa melepaskan takhta oleh Inggeris-Soviet pada 16 September, 1941.

Pada tahun 1925, Reza Shah menjatuhkan Ahmad Shah Qajar, Shah terakhir dari Dinasti Qajar dan menubuhkan Dinasti Pahlavi. Beliau telah mewujudkan kerajaan autoritarian yang mengagungkan nationalisme, ketenteraan, sekularisme dan anti-komunisme serta digabungkan dengan penapisan dan propaganda negara yang ketat.^[2] Dikenali sebagai seorang yang agak bijak meskipun kekurangan pendidikan formal, ^[3] Reza Shah telah memperkenalkan banyak reformasi sosio-ekonomi, menyusun semula tentera, pentadbiran kerajaan dan kewangan.^[1] Bagi para penyokong beliau, zaman pemerintahan beliau membawa "undang-undang dan perintah, disiplin, kekuasaan pusat dan kemudahan-kemudahan moden - sekolah, keretapi, bas, radio, panggung wayang dan telefon".^[4] Walau bagaimanapun, cubaan pemodenan yang beliau lakukan telah dikritik kerana "terlalu cepat"^[5] dan "bersifat luaran",^[6] dan zaman pemerintahan beliau adalah satu masa "penindasan, rasuah, pecukaian, kekurangan ketulenan" bersama-sama "keselamatan jenis negara polis." ^[4]. Namun begitu, bagi kebanyakan nasionalis Iran beliau dianggap "Bapa Pemodenan Iran".