-wolde

t Toponiem wold(e) kömp van t Oudsaksiese woord wald, dat vanaof t Middelnederduuts aof an wold gung heetten. In t Nederlaands wörden de variaant woud(e) gebruukt, dat zien oorsprong vient in t Oud- en Middelnederlaands. t Betekent 'uutgestrekt, onontgonnen bos'^[1] of 'zompig bos veural in t zeekleigebied'^[2]. n Ouwere vorm is t Germaanse *walþuz, 'woud, wildernisse, heed'^[3], dat oek in Engelaand weer te vienen is in de toponiemen wolds en weald en in Duutslaand as Wald.

Mit wold/woud wörden in alle Germaanse taalfasen onontgonnen gebied of wildernisse zonder meenselike aktiviteit an-eduuid, hieruut ku'j aofleien dit waorschienlik de oorspronkelike betekenisse is. Dit in tegenstelling tot bossen die mit loo, holt of widu an-eduuid wördden. In Nederlaand ha'j disse onontgonnen bossen veural op vene of klei, bieveurbeeld an de raanden van de vochtige veengebiejen tussen de rivierlopen van de Rijndelta, mer oek op de nattere zaandgronden.

De variaanten -wold, -wolde, -woold en -woolde koemen veur in t noordoosten van Nederlaand, de variaanten -woud en -woude in Frieslaand en t westen van Nederlaand.

Niet verwaant is Engelse wood, uut t Oudengels wudu, ouwer widu 'bos; hout', dat is ontstaon uut de Oergermaanse stamme *widu-.^[1] Disse vorm he'j in Nederlaand onder aandere in de plaotsnamen Onstwedde (Uneswido), Ulsda (Olswyda), Vlagtwedde (Vlagtwede) en Winschoot (Winsewida).

1. ↑ ^{1,0 1,1} http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/woud
2. ↑ Maurits Gysseling: Toponymisch Woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk en West-Duitsland (vóór 1226), 1960
3. ↑ Althochdeutsches Wörterbuch