4G

Mobiele telefonie-generaties
	0G MTS; IMTS; AMTS; OLN; ; 0.5G Autotel/PALM; ARP; ; 1G NMT; AMPS; Hicap; CDPD; Mobitex; DataTac; ; 2G gsm; iDEN; D-AMPS; IS-95/cdmaOne; PDC; CSD; PHS; ; 2.5G GPRS; HSCSD; WiDEN; ; 2.75G CDMA2000 1xRTT/IS-2000; EDGE; ; 3G W-CDMA UMTS; FOMA; ; CDMA2000 1xEV/IS-2000; TD-SCDMA; GAN/UMA; ; 3.5G HSDPA; ; 3.75G HSUPA; ; 3.9G 3GPP Long Term Evolution (LTE); ; 4G LTE Advanced; 4G+; 4,5G; EPC-Core; NSA-Core; ; 5G NR-RAN; SA-Core; ;

4th generation (4G) is de vierde generatie van mobiele-telecommunicatiestandaarden. Het is de opvolger van de 3G-standaard die in 2010 zijn hoogtepunt bereikte met 3.9G, ook wel 'Pre-4G' genoemd. 3G was het eerste communicatieprotocol waarbij gesproken werd van generaties, iets wat inmiddels gemeengoed is geworden.^[1]

De snelheid van 4G is 100 megabit per seconde (Mbit/s) (omgerekend 12,5 megabyte per seconde (MB/s)) verplaatsend per trein of auto en 1.000 megabit per seconde (omgerekend 125 megabyte per seconde) bij wandelen of stilstand. Er was — onder andere vanwege de hoge eisen aan de snelheid — indertijd nog maar één standaard die volgens de Internationale Telecommunicatie-unie (ITU) aan de voorwaarden voldeed om 4G te mogen heten: LTE-Advanced.

↑ Moray Rumney, "IMT-Advanced: 4G Wireless Takes Shape in an Olympic Year", Agilent Measurement Journal, September 2008

[1] Moray Rumney, "IMT-Advanced: 4G Wireless Takes Shape in an Olympic Year", Agilent Measurement Journal, September 2008

[1]

4G

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia