Adaptieve optiek

Dit artikel gaat over adaptieve optiek, die automatisch corrigeert voor verstoringen door luchtturbulentie (seeing). Voor het corrigeren van vervormingen door bewegingen van de spiegel zelf, zie actieve optiek.

Adaptieve optiek^[1] (AO) is een techniek die de kwaliteit van optische systemen verbetert door het effect van bestaande, snel veranderende storingen – vooral atmosferische trillingen – zo goed mogelijk te reduceren resp. te compenseren. Deze techniek werd in de jaren 1970 voor militaire toepassingen ontwikkeld. Pas een kleine twintig jaar later werd deze techniek bij astronomische waarnemingen vanaf de aarde toegepast.^[2]

1. ↑ In tegenstelling tot bijvoorbeeld Engels en Duits, maakt het Nederlands onderscheid tussen optica en optiek. De term optica slaat op het vakgebied, terwijl optiek naar de „hardware” (lenzen, spiegels, etc.) verwijst.
2. ↑ (en) https://www.eso.org/public/teles-instr/technology/adaptive_optics.html Adaptive optics (ESO) (ingezien 22-08-2010). Gearchiveerd op 6 augustus 2013.