Aegirocassis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Ordovicium | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Aegirocassis Van Roy, Daley & Briggs, 2015 | |||||||||||
Typesoort | |||||||||||
Aegirocassis benmoulai | |||||||||||
![]() | |||||||||||
Aegirocassis benmoulai | |||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||
Aegirocassis op ![]() | |||||||||||
|
Aegirocassis[1][2] is een geslacht van uitgestorven geleedpotigen die behoren tot de familie Hurdiidae en die 480 miljoen jaar geleden leefde tijdens het vroege Ordovicium. Het is bekend van de enige soort Aegirocassis benmoulai. Van Roy startte een wetenschappelijke studie van het fossiel, het vroegst bekende van een gigantische filtervoeder die tot nu toe is ontdekt. Aegirocassis wordt verondersteld te zijn geëvolueerd uit vroege roofzuchtige radiodonten. Dit dier wordt gekenmerkt door zijn lange, naar voren gerichte kop skleriet en de endieten op zijn frontale aanhangsels die grote hoeveelheden baleinachtige hulpstekels droegen. Dit dier evolueerde filtervoedende eigenschappen en was hoogstwaarschijnlijk het resultaat van de Grote Ordovicium Biodiversificatie-gebeurtenis, toen veranderingen in de omgeving een diversificatie van plankton veroorzaakten, wat op zijn beurt de evolutie mogelijk maakte van nieuwe suspensie-voedende levensvormen. Naast een naamloze hurdiide uit Wales, de dinocaridide Mieridduryn uit het Midden-Ordovicium, en de hurdiide Schinderhannes uit het Devoon is deze radiodont een van de weinige bekende dinocarididen die bekend zijn uit post-Cambrische rotsen.