Agrarian Justice is een door Thomas Paine geschreven en in 1797 gepubliceerde pamflet, waarin hij stelde dat personen die bewerkte landbouwgrond bezatten aan de gemeenschap een grondhuur verschuldigd waren,[1] wat volgens Paine een erfbelasting rechtvaardigde, door middel van dewelke de pensioenen voor ouderen en mensen met een lichamelijke beperking, alsook een vast bedrag, dat aan alle personen, eens ze de volwassen leeftijd hadden bereikt, werd uitbetaald, moesten worden gefinancierd.
De tekst werd in de winter van 1795-1796 geschreven, maar pas een jaar later uitgebracht, omdat Paine niet zeker was of hij moest wachten op het einde van de toen woedende oorlog met Frankrijk.[2] Maar toen hij een preek door de toenmalige bisschop van Llandaff, Richard Watson, had aanhoord waarin de "wijsheid van God in de indeling in arm en rijk" werd besproken, voelde hij zich gedreven over te gaan tot de publicatie van dit pamflet. Hij wilde aantonen dat "arm" en "rijk" willekeurige indelingen waren en niet door God gegeven verschillen.[3] Hij ging zelfs nog verder: "Armoede … is een ding gecreëerd door dat wat beschaafd leven wordt genoemd. Het bestaat niet in de natuurlijke staat."[4] Hij zag evenwel ook de nadelen van de (door hem aangenomen) natuurlijke staat van de mens: "Aan de andere kant, is de natuurlijke staat zonder die voordelen die voortvloeien uit landbouw, kunsten, wetenschap en manufacturen."[4]