Aistopoda Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Vroeg-Carboon tot Vroeg-Perm | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||
Een artist's impression van een Ophiderpeton in zijn natuurlijke habitat | |||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
Orde | |||||||||
Aistopoda Miall, 1875 | |||||||||
Familie | |||||||||
![]() | |||||||||
Geografische verspreiding van Aistopoda | |||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||
Aistopoda op ![]() | |||||||||
|
De Aistopoda[1] (ook wel geschreven als Aïstopoda en Grieks voor '[met] niet-zichtbare poten') zijn een orde van uitgestorven, zeer gespecialiseerde slangachtige Stegocephalia bekend uit het Carboon en Vroeg-Perm van Europa en Noord-Amerika, variërend van kleine vormen van slechts vijf centimeter tot bijna een meter lang. De Aistopoda kwamen hoogstwaarschijnlijk voort uit een viervoetige voorouder, maar verloren op den duur hun poten - een onderdeel van hun ontwikkeling tot slangachtige dieren die in holen leefden. De groep heeft zo'n 80 miljoen jaar, van het Vroeg-Carboon tot Vroeg-Perm, bestaan. Ze verschijnen voor het eerst in het fossielenbestand in het Mississippien en gaan door tot het Vroeg-Perm. De naam werd gegeven door L.C. Miall in 1875.[2]