Alain van Albret | ||
---|---|---|
1440-1522 | ||
Heer van Albret | ||
Periode | 1471-1522 | |
Voorganger | Karel II | |
Opvolger | Hendrik I | |
Vader | Jan I van Albret | |
Moeder | Catharina van Rohan | |
Dynastie | Huis Albret | |
Partner | Francisca van Châtillon | |
Kinderen | Johan III van Navarra, Charlotte van Albret, Louise |
Alain van Albret (?, ca. 1440 — Casteljaloux, oktober 1522), bijgenaamd Alain le Grand (of de Grote), was een Zuid-Frans edelman. Hij was de zoon van Jan I van Albret en van Catharina van Rohan.
Door de erfenis van zijn gemalin Francisca van Châtillon) kon hij in 1481 zijn grondgebied flink uitbreiden, terwijl ook zijn feitelijk gezag nog toenam door het huwelijk (in 1484) van zijn zoon Jan met Catharina van Foix, erfgename van Foix, Béarn en het koninkrijk Navarra.
Hij ondernam zelf pogingen om met hertogin Anna van Bretagne te trouwen, maar deze onttrok zich aan het huwelijk door te vluchten. Puur uit wrok om zijn gekwetste eigenwaan -maar ook niet zonder een fikse vergoeding- leverde hij in 1491 het door hem veroverde Nantes aan de jonge Karel VIII van Frankrijk uit. Hij liet zijn dochter Charlotte in 1494 trouwen met Cesare Borgia. Paus Alexander VI, Cesares vader, benoemde daarna als tegenprestatie Alains zoon Amanieu tot kardinaal. Op die manier verkreeg hij indirect ook het kerkelijke gezag over zijn bezittingen.
Een andere dochter, Louise, trouwde met Karel I van Croÿ, prins van Chimay.