Antonov An-26 | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Fabrikant | Antonov | |||
Type(n) | An-26 | |||
Lengte | 23,80 m | |||
Spanwijdte | 29,20 m | |||
Hoogte (vanaf de grond) | 8,58 m | |||
Stoelen voor passagiers | 40 | |||
Leeggewicht | 15.020 kg | |||
Vleugeloppervlak | 74,98 m² | |||
Max. startgewicht | 24.000 kg | |||
Motoren | 2 x Ivtsjenko AI-24VT turboprops + 1 x Toemanski Ru-19-A300 turbojet | |||
Max. stuwkracht per motor | 2103 kW (2820 pk), 7,85 kN | |||
Kruissnelheid | 440 km/h | |||
Kruishoogte | 8.400 | |||
Max. reikwijdte | 2.550 km | |||
Eerste vlucht | 21 mei 1969 | |||
Aantal gebouwd | 1.403 | |||
|
De Antonov An-26 (Russisch: Ан-26) (NAVO-codenaam: Curl) is een tweemotorig transportvliegtuig van de Oekraïense vliegtuigbouwer Antonov. Het vliegtuig is ontwikkeld vanuit de Antonov An-24 met als doel militair gebruik, en werd op de markt gebracht in 1969. Hetzelfde vliegtuig werd later ook zonder licentie gebouwd in China door vliegtuigbouwer Xian onder de naam Y-14.
De 1403 gebouwde toestellen zijn of waren vooral voor militair gebruik. De belangrijkste afnemer was de luchtmacht van de Sovjet-Unie. Anno 2006 vliegen onder andere de luchtmachten van Afghanistan, Bangladesh, Angola, China, Cuba, Libië, Oekraïne, Polen, Rusland en Vietnam nog met toestellen van dit type.
In augustus 2006 waren in totaal nog 267 An-26-vliegtuigen in gebruik bij passagiersluchtvaartmaatschappijen. De luchtvaartmaatschappijen die de meeste vliegtuigen van dit type gebruiken zijn Lao Airlines (6), Syrian Arab Airlines (6), Aerocom (5), ARP 410 Airlines (5), Air Urga (10), Exin (9), RAF-Avia (5), Turkmenistan Airlines (5), Iraero (7), Scorpion Air (6), Yakutia Airlines (5) en Aerogaviota (18).