Black and white is een lied geschreven door David I. Arkin en Earl Robinson uit 1954. Het lied gaat over de uitspraak in de rechtszaak Brown v. Board of Education van datzelfde jaar omtrent het verbod van raciale scheiding in het onderwijs. Het lied begon origineel met de volgende regels (later zouden die soms niet meer gezongen worden):
- Their robes were black, Their heads were white,
- The schoolhouse doors were closed so tight,
- Nine judges all set down their names,
- To end the years and years of shame.
De tekst verwijst naar de blanke hoofden van de rechters in hun zwarte robes. Negen rechters tekenden uiteindelijk unaniem voor het eind van jaren van schaamte. De uitspraak was vooral theoretisch, al vrij vroeg wist Washington D.C. eronder uit te komen met de stelling dat het geen staat betrof. Het zou nog jaren duren voordat er echt schot in het bestrijden van racisme in de Verenigde Staten kwam.
De eersten die het lied opnamen waren Pete Seeger (1956) en Sammy Davis jr. (1957). In 1957 nam Earl Robinson het dan ook zelf op voor zijn album A walk in the sun and other songs an ballads. Die titel wijst terug op de speelfilm A walk in the sun uit 1945, waarvoor Robinson de titelsong schreef. De situatie van racisme werd benadrukt door het feit dat volgende covers pas veel later verschenen en dan aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Het zijn dan de jaren ’70.