Black Tie White Noise | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Album van David Bowie | |||||||
Uitgebracht | 5 april 1993 | ||||||
Opgenomen | 1992 | ||||||
Genre | Soul House | ||||||
Duur | 56:24 | ||||||
Label(s) | Savage | ||||||
Producent(en) | David Bowie, Nile Rodgers | ||||||
Chronologie | |||||||
| |||||||
Singles van Black Tie White Noise | |||||||
| |||||||
(en) MusicBrainz-pagina | |||||||
|
Black Tie White Noise is het achttiende studioalbum van de Britse muzikant David Bowie, uitgebracht in 1993. Het was zijn eerste soloalbum sinds Never Let Me Down uit 1987, zijn eerste na het uiteenvallen van zijn band Tin Machine en het eerste sinds zijn bruiloft met Iman Abdulmajid. Zijn bruiloft vormde ook inspiratie voor enkele nummers op het album, zoals "The Wedding" en "The Wedding Song". Voor het eerst sinds het album Pin Ups uit 1973 bevat een Bowie-album gitaarspel van Mick Ronson, de gitarist van Bowie's band The Spiders from Mars, op de Cream-cover "I Feel Free". Ronson overleed later in het jaar aan kanker.
Het album wordt gezien als een nieuwe start voor Bowie, die in de tweede helft van de jaren '80 zijn creatieve enthousiasme verloor na een serie minder geslaagde projecten. Zo werd Never Let Me Down beschouwd als een van zijn zwakste werken, wat hem ertoe leidde om de rockband Tin Machine op te richten. Door middel van deze band bloeide zijn carrière weer op en kreeg hij nieuwe inspiratie. Het was het laatste nummer 1-album van Bowie tot The Next Day uit 2013.
Van het album werden drie singles uitgebracht. "Jump They Say", een nummer over de zelfmoord van Bowie's schizofrene halfbroer Terry, werd uitgebracht als voorloper van het album en bereikte de zeventiende plaats in Nederland, terwijl in Engeland de negende positie werd behaald. Dit was zijn laatste top 10-hit tot "Where Are We Now?" uit 2013. Het titelnummer "Black Tie White Noise", een duet met r&b-zanger Al B. Sure!, kwam tot positie 36, terwijl "Miracle Goodnight" de veertigste plaats behaalde. "Pallas Athena" werd in 1997 in een nieuwe uitvoering uitgebracht op single, waarbij Bowie de naam Tao Jones Index aannam.