Bonifatius (heilige)

Zie doorverwijspagina Bonifatius voor andere betekenissen

Bonifatius
St. Bonifatius, het H. Doopsel toedienend (boven) en zijn marteldood (onder), uit het Sacramentarium van Fulda (ca. 975)
Algemene informatie
Geboortedatum	675
Geboorteplaats	Crediton
Overlijdensdatum	5 juni 754
Overlijdensplaats	Dokkum
Begraafplaats	Dom van Fulda
Wijze van overlijden	levensberoving
Werk
Beroep	diplomaat, katholiek priester, missionaris, katholiek bisschop
Functies	abt, Rooms-katholieke aartsbisschop van Utrecht, aartsbisschop van Mainz, aartsbisschop
Religie
Religie	Rooms-Katholieke Kerk
Kloosterorde	benedictijnen
Consecrator	Paus Gregorius II
Heiligheid	heilige, katholiek heilige
Feestdag	5 juni, 5 juni
Persoonlijk
Woonplaats	Crediton
Diversen
Deelnemer aan	Concilium Germanicum
graf
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken.
Portaal    Religie

Bonifatius, ook wel Bonifacius, geboortenaam: Wynfreth (Winfried) (nabij Exeter in Zuidwest-Engeland, 672 of 675) was een van de belangrijkste Angelsaksische missionarissen en kerkhervormers in het Frankische Rijk, bisschop, martelaar en heilig verklaarde. Hij werd gedood bij Dokkum toen hij op zendelingstocht was, waarschijnlijk op of rondom 5 juni 754, maar misschien wat later, in 755.^[1]

Bonifatius wordt ook de Apostel van de Duitsers genoemd. Meer nog dan missionaris was hij de inrichter van de kerkelijke structuren in het gebied van het huidige Duitsland en, wat evenzeer cruciaal is geweest, de binding daarvan aan de Heilige Stoel. Bonifatius werd zo de architect van het christelijke West-Europa, omdat hij een groot aandeel had in de grondvesting van de kerk van Rome en in de groei naar culturele eenheid van West-Europa.

Bonifatius wordt vaak afgebeeld met zwaard en bijbel, omdat hij zich zou hebben beschermd met een evangeliën-codex, maar dit gegeven komt niet voor in de vroegste levensbeschrijving (vita). De codex in Mainz met sporen van zwaardslagen is geen bijbel, maar een boek met traktaten tegen de Arianen, die ketters waren in Bonifatius' ogen en moesten worden uitgeroeid.^[2]

1. ↑ Wagner 2003, 207-226.
2. ↑ Otten, D., Hoe God verscheen in Friesland, p. 102