Cartimandua Cartismandua | ||||
---|---|---|---|---|
1e eeuw | ||||
![]() | ||||
Gravure Caractacus, koning van de Silures, wordt uitgeleverd aan de Romeinse generaal Ostorius door Cartimandua, de koningin van de Brigantes.
Prentmaker: Francesco Bartolozzi, 1788 | ||||
Koningin over de Brigantes | ||||
Periode | ca. 43−69 | |||
Opvolger | Venutius | |||
Overleden | na 69 | |||
Dynastie | Brigantes | |||
Partner | Venutius of Vellocatus | |||
Bron: Tacitus | ||||
|
Cartimandua of Cartismandua was een Keltische koningin die circa 43 – 69 over de Brigantes regeerde in wat thans Noord Engeland is. Zij zat op de troon rond de tijd van de Romeinse invasie van Brittannië in 43 en vormde toen een ruime alliantie van stammen die onder haar leiding loyaliteit aan Rome betuigde.
De taal van de Brigantes was het Brythonisch. Haar gemaal was Venutius of Vellocatus. Venutius volgde haar op als koning.
Cartimandua is enkel vanwege een passage uit Tacitus' historisch werk gekend, al lijkt haar invloed zich ruim over Engeland te hebben uitgestrekt. Zij is de enige Keltische koningin die door hem wordt genoemd en dan nog in een eerder negatieve context. Haar naam bevat mogelijk het Indo-Europees element *mandw-, "pony".[1]