Back كلوراراشنيوفيت ARZ Chlorarachniophyta Czech Chlorarachniophyta German Χλωραραχνιόφυτα Greek Chlorarachniophyte English Chlorarachniophyceae Spanish Chlorarachniophyta French Chlorarachniophyceae Hungarian クロララクニオン藻 Japanese 클로라라크니온강 Korean
| Chlorarachniophyta | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Chlorarachnion reptans | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Klasse | |||||||||||
| Chlorarachniophyta Hibberd & Norris, 1984 | |||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||
| |||||||||||
Chlorarachniophyta op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
De chlorarachniofyten zijn een kleine groep microscopische algen die voorkomen in tropische en gematigde zeeën.[2] De meeste soorten hebben een mixotrofe levenswijze: ze voeden zich met bacteriën en kleine protisten als aanvulling op fotosynthese. De cellen van chlorarachniofyten doen denken aan kleine amoeben, met lange cytoplasmatische uitlopers die de cellen onderling verbinden. Ze kunnen ook flagellate zoösporen vormen, die een enkel subapicaal flagellum hebben dat achterwaarts rond het cellichaam beweegt.
De chloroplasten van chlorarachniofyten zijn waarschijnlijk ontstaan door tijdens een secundaire endosymbiose van een groenwier.[3] De chloroplasten zijn omgeven door vier membranen, en bevatten een kleine nucleomorf tussen de middelste twee: dit is een rudimentair overblijfsel van de kern van het groenwier. Verdere aanwijzingen voor de secundaire endosymbiose zijn de aanwezige pigmenten, waaronder chlorofyl a en b, en de genetische overeenkomsten tussen de chloroplast en moderne groenwieren. De enige andere groep algen die nucleomorfen bevatten zijn de cryptomonaden.
Chlorarachniophyta omvat slechts vijf genera die een zekere variatie in hun levenscyclus vertonen. Fylogenetische onderzoeken hebben uitgewezen dat de groep tot de Cercozoa behoort, een diverse groep van amoeben en amoebe-achtige protozoa.[4]
- ↑ (en) David J., Hibberd & Richard E., Norris (1984). Cytology and ultrastructure of Chlorarachnion reptans (Chlorarchniophyta Divisio nova, Chlorachniophyceae Classis nova). Journal of Phycology 20 (2): 310–330. DOI: 10.1111/j.0022-3646.1984.00310.x.
- ↑ (en) Brodie, J. & Lewis, J. (eds.) Unravelling the Algae: the Past, Present, and Future of Algal Systematics. Systematics Association Special Volume Series, Volume 75. Boca Raton: CRC Press, 2007. ISBN 978‐0849379895
- ↑ (en) Keeling PJ (2009). Chromalveolates and the evolution of plastids by secondary endosymbiosis. J. Eukaryot. Microbiol. 56 (1): 1–8. PMID 19335769. DOI: 10.1111/j.1550-7408.2008.00371.x.
- ↑ (en) Jens Boenigk, Sabina Wodniok & Edvard Glücksman (2015). Biodiversity and Earth History. Springer, p. 334. ISBN 9783662463949.