Codex Sinaiticus

Uncial 01
Bladzijde uit de Codex Sinaiticus met Matteüs 6,4-32
Naam	Sinaiticus
Symbool	${\displaystyle \aleph }$
Bijbeltekst	Oude en Nieuwe Testament
Datering	c. 330-360
Taal	Grieks
Vindplaats	Sinaï
Huidige locatie	British Library, Universiteit Leipzig, Katharinaklooster
Publicatie	Tischendorf, Bibliorum Codex Sinaiticus Petropolitanus (1862)
Grootte	38 bij 34 cm
Teksttype	Alexandrijnse tekst
Categorie	I

De Codex Sinaiticus (Codex א) is een manuscript van de christelijke bijbel geschreven in unciaal Grieks en daterend van het midden van de 4e eeuw (330–350). Het Oude Testament is in de Septuagint-versie weergegeven. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Koinè. Codex betekent ‘boek’. Codex Sinaiticus is dus het ‘boek van de Sinaï’. Het manuscript werd gevonden in het Katharinaklooster in de Sinaïwoestijn in Egypte waar het vele eeuwen bewaard was.

Dit Bijbelhandschrift bevatte oorspronkelijk de gehele versie van beide Testamenten, nu zijn er uit het Oude Testament of Septuagint slechts gedeelten bewaard gebleven. De Codex bevat het oudste volledige exemplaar van het Nieuwe Testament.

De datering van de Codex Sinaiticus is gebaseerd op de studie van het handschrift, de zogenaamde paleografische analyse. Alleen één ander bijna volledig manuscript van de christelijke bijbel namelijk de Codex Vaticanus, bewaard in de Vaticaanse Bibliotheek in Rome, dateert van dezelfde vroege periode.^[1]

1. ↑ www.codexsinaiticus.org