Dactyloscopie

Dactyloscopie (van het Oudgriekse δάκτυλος (dáktylos), vinger en σκοπεῖν (skopeĩn), kijken, observeren) is de techniek voor het zichtbaar maken, classificeren en identificeren van vingerafdrukken. Zij wordt voornamelijk gebruikt als onderdeel van het forensisch onderzoek bij misdaadbestrijding en is onderdeel van de methoden tot het vaststellen van de identiteit.

Vingerafdrukken zijn uniek en persoonsgebonden, evenals de patronen op de handpalmen, voetzolen en tenen. Ook de oor- en tongafdruk zijn uniek. De uniciteit wordt bepaald door de papillairlijnen van de vinger, die worden gevormd tussen de 100e en de 120e dag na de bevruchting. Het patroon wordt gevormd door genetische en stochastische omgevingsfactoren, en is zo voor iedereen uniek. Eéneiige tweelingen hebben hetzelfde DNA, maar toch verschillende vingerafdrukken.

Er zijn ook vingerscanners ter identificatie van een bepaalde persoon, waarmee de vingerafdruk dus wordt herkend. Ze worden toegepast voor het verlenen van toegang tot een bepaalde ruimte en tegenwoordig op grote schaal in het Amerikaanse visitorsprogramma, waarbij elke toerist of visahouder verplicht is zijn vingerafdrukken af te staan.