Detransitie

Detransitie is de stopzetting of omkering van een transgenderidentificatie of geslachtstransitie, hetzij met sociale, juridische of medische middelen. De meeste mensen die stoppen, stoppen maar tijdelijk.^[1]

Schattingen over de mate waarin detransitie plaatsvindt, lopen uiteen. Ook redenen voor detransitie variëren: dit kunnen gezondheidsproblemen zijn, financiële zorgen, een onbevestigende sociale omgeving, de ontdekking dat de transitie de genderdysforie niet verlichtte, een realisatie dat hun genderidentiteit toch overeenkomt met hun sekse, een realisatie dat de genderdysforie een manifestatie was van een andere aandoening, realisatie dat men non-binair is in plaats van trans man of vrouw, of meningsverschillen (van politieke, religieuze, of filosofische aard) met de transgenderbeweging.^[2][3]

Academisch onderzoek naar detransitie is schaars. Bij een Duits onderzoek gaf een groot aantal respondenten te kennen dat ze door hun detransitie geen steun meer kregen van de LHBT+-gemeenschap. Zij zeiden negatieve ervaringen te hebben opgedaan met de medische en geestelijke gezondheidszorg. Veel van hen hadden graag alternatieve behandelingen voor hun genderdysforie gevonden, maar volgens hen kon daar in LGBT+-omgevingen en met medici niet over gepraat worden.^[4][5] Een bijkomend probleem is dat er geen standaard behandeltrajecten zijn voor detransitie, zoals die voor transitie wel bestaan. Dit betekent dat wanneer iemand aangeeft in detransitie te willen, medische zorgverleners vaak niet weten hoe ze dat het beste aan kunnen pakken. Door detrans mensen wordt dus opgeroepen tot meer onderzoek over detransitie met als doel om een standaard behandeltraject op te stellen om zowel detrans mensen als hun medische behandelaars meer houvast te geven.^[6]

1. ↑ 215 US Transgender Survery, pp. 108 https://transequality.org/sites/default/files/docs/usts/USTS-Full-Report-Dec17.pdf
2. ↑ (en) Boslaugh, Sarah (3 augustus 2018). Transgender Health Issues. ABC-CLIO, 43–44. ISBN 978-1-4408-5888-8. Gearchiveerd op 20 juni 2022. Geraadpleegd op 15 juni 2021.
3. ↑ Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 1540-3602. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479. ““The most common reported reason for detransitioning was realized that my gender dysphoria was related to other issues (70%). The second one was health concerns (62%), followed by transition did not help my dysphoria (50%), found alternatives to deal with my dysphoria (45%), unhappy with the social changes (44%), and change in political views (43%). At the very bottom of the list are: lack of support from social surroundings (13%), financial concerns (12%) and discrimination (10%) (see Figure 1).””.
4. ↑ Vandenbussche, Elie (30 april 2021). Detransition-Related Needs and Support: A Cross-Sectional Online Survey. Journal of Homosexuality 69 (9): 1602–1620. ISSN: 0091-8369. PMID 33929297. DOI: 10.1080/00918369.2021.1919479.
5. ↑ Ex-Trans, oktober 2021
6. ↑ Mizy Judah Clifton, How we can think trans-affirmatively about "detransition". Queer AF (23 maart 2024). Geraadpleegd op 12 december 2024.