Diepzeemijnbouw

Diepzeemijnbouw is een vrij nieuwe manier van mijnbouw waarbij de te delven mineralen op de bodem van de zee liggen. De mijnbouwsites bevinden zich meestal rond grote gebieden met mangaanknollen of nabij al dan niet uitgedoofde hydrothermale bronnen.^[1] De bronnen bevatten waardevolle metalen zoals zilver, koper, kobalt, goud, magnesium en zink.^[2][3] Er wordt nog niet op grote schaal aan diepzeemijnbouw gedaan. Wel zijn er al verschillende bedrijven bezig met onderzoeken naar de haalbaarheid van diepzeemijnbouw en de bijkomende schade aan het milieu.^[2]

1. ↑ A. Ahnert, C. Borowski (2000). Environmental risk assessment of anthropogenic activity in the deep sea. Journal of Aquatic Ecosystem Stress & Recovery 7 (4): 299-315. DOI: 10.1023/A:1009963912171.
2. ↑ ^{a b} Jochen Halfar, Rodney M. Fujita (2007). Danger of Deep-Sea Mining. Science 316 (5827): 987. DOI: 10.1126/science.1138289. Gearchiveerd van origineel op 21 juni 2021.
3. ↑ GP. Glasby (28 July 2000). Lessons Learned from Deep-Sea Mining. Science Magazine (5479): 551-53. DOI: 10.1126/science.289.5479.551.