Ding (rechtspraak)

Germaans ding, naar een afbeelding op de Zuil van Marcus Aurelius in Rome
Het Alding, W.G. Collingwood
Thingplatz bij Gulde
Urnehove Thingsted
Monument voor de viering van het duizendjarig bestaan van Gulating
De ruïne van het Groot Kasteel, rechts erachter staat het Dinghuis.

In de rechtsgeschiedenis is een ding in de Germaanse tijd een volksvergadering die recht kon spreken (en dus als rechtbank fungeerde).[1] Het recht werd gesproken door de aanwezigen (schepenen).

  1. J.P.H. De Monté ver Loren / J.E. Spruit (1982), Hoofdlijnen uit de ontwikkeling der rechterlijke organisatie in de noordelijke Nederlanden tot de Bataafse omwenteling, hoofdstuk II, Kluwer, ISBN 9026813198

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne