Dislocatiekruip

Dislocatiekruip (Engels: dislocation creep) is een mechanisme waarmee in kristallijne stoffen deformatie op kan treden door de beweging van dislocaties door het kristalrooster. Dislocatiekruip veroorzaakt plastische deformatie van de kristallen waaruit de stof bestaat en daarmee van de stof zelf.

Dislocatiekruip is sterk afhankelijk van de differentiaalspanning die in een materiaal heerst. Bij niet al te hoge temperaturen is het waarschijnlijk het dominante deformatiemechanisme waarmee plastische deformatie plaatsvindt.[1]

Schematische weergave van een randdislocatie in een kristalrooster. Het gele vlak is het glijvlak, de vector u geeft de dislocatie aan en b is de Burgersvector. Als de dislocatie van links naar rechts door het kristal beweegt, is de onderste helft van het kristal eenmaal de lengte van de Burgersvector naar links verschoven ten opzichte van de bovenste helft.
Schematische weergave van een schroefdislocatie in een kristalrooster. Ook hier is het gele vlak (Σ) het glijvlak, u de dislocatie en b de Burgersvector. Als de dislocatie van voor naar achteren door het kristal beweegt, is de onderste helft van het kristal eenmaal de lengte van de Burgersvector naar voren verschoven ten opzichte van de bovenste helft.
  1. Twiss & Moores 2000, p. 396

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne