Douglas DC-10

McDonnell Douglas DC-10
Een DC-10-30 van Biman Bangladesh Airlines
Fabrikant	McDonnell Douglas
Type(n)	DC-10-10, DC-10-15, DC-10-20, DC-10-30, DC-10-40, KDC-10
Lengte	55,50 meter
Spanwijdte	50,40 meter
Hoogte (vanaf de grond)	17,70 meter
Interieurbreedte	6,22 meter
Stoelen voor passagiers	380
Leeggewicht	122.567 kg
Max. startgewicht	240.400 kg
Max. brandstof	138,720 liter (DC-10-30)
Motoren	3x Pratt & Whitney JT9D-15 turbofan (DC-10-20)
Max. stuwkracht per motor	235,8 kN
Kruissnelheid	908 km/h
Kruishoogte	12.802 m
Max. reikwijdte	10.620 km (DC-10-30)
Eerste vlucht	5 augustus 1971 (American Airlines)
Status	in gebruik. uit productie
Voornaamste gebruikers	FedEx
Portaal    Luchtvaart

De Douglas DC-10, eigenlijk McDonnell Douglas DC-10, is een driemotorig widebody-toestel dat op 29 augustus 1970 zijn eerste vlucht maakte. De DC-10 (versie DC-10-10) was bedoeld als 'luchtbus' voor het Amerikaanse luchtverkeer, net als de concurrerende Lockheed TriStar.

Oorspronkelijk was de DC-10 ontworpen als een tweemotorig vliegtuig. Vanwege de eis om met een volledige lading vanaf bestaande, soms vrij korte, start- en landingsbanen te kunnen opereren, was een derde motor nodig, die in de staart werd geplaatst. Deze staartmotor, die qua vormgeving aan een sigaar doet denken, is karakteristiek geworden voor dit vliegtuigtype. Latere versies, de DC-10-30 en DC-10-40, hadden een groter vliegbereik en werden zodoende ingezet op langeafstandsvluchten. Deze twee versies vallen ook op door het derde landingsgestel midden onder de romp.

De DC-10 werd midden jaren tachtig verder ontwikkeld tot de McDonnell Douglas MD-11.