Egmontpaleis

De achtergevel van het Egmontpaleis aan de Kleine Zavel. Ondanks de latere transformaties (dichtmaken van de rondboogarcades, toevoegen van een balustrade en attiek) is het een uniek voorbeeld van 16e-eeuwse Italiaanse renaissance in Brussel. De vleugels links en rechts zijn later gebouwd in dezelfde stijl, zij het met pilasters in plaats van halfzuilen.
De voorste vleugel van architect Giovanni Niccolò Servandoni (18e eeuw) aan het Egmontpark.
Het Egmontpaleis ('Hof van Egmont') rond 1750, naast de Ongeschoeide Karmelieten en bij de Zavelkerk.
Het oudste deel van het Egmontpaleis (rechts) vóór de brand van 1892
Eretrap

Het Egmontpaleis (Frans: Palais d'Egmont) is een stadspaleis gelegen aan de Wolstraat in Brussel. Het werd vanaf 1560 opgetrokken door Francisca van Luxemburg en haar zoon Lamoraal van Egmont en heeft in de loop der tijden talrijke verbouwingen gekend.

Zoals het Egmontpaleis er in het begin van de 21ste eeuw bijligt, heeft het al een lange geschiedenis en ingrijpende verbouwingen achter de rug. Enkel de gevels van de oostelijke vleugel in Italiaanse renaissancestijl zijn bewaard gebleven. De andere vleugels zijn het voortbrengsel van ingrijpende verbouwingen, onder meer na de grote brand van 1891.

Oorspronkelijk was het paleis het stadsverblijf van de Egmonts, vervolgens van de Arenbergs. Het paleis werd na de Eerste Wereldoorlog eigendom van de stad Brussel. Het onderging een verregaande opknapbeurt nadat de Belgische staat het in 1964 had gekocht na een lange periode van verval en vernieling. In recentere tijden is er het ministerie van Buitenlandse Zaken ondergebracht.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne