Elasticiteitsmodulus

De elasticiteitsmodulus (of ook Young's modulus, naar de Engelse natuurkundige, arts en egyptoloog Thomas Young), is een materiaaleigenschap die een maat is voor de stijfheid of starheid van een materiaal en die ten dele de rek van het materiaal onder een trekbelasting bepaalt en de compressie onder een drukkracht. Een grotere elasticiteitsmodulus betekent een grotere stijfheid.

In het elastisch gebied geldt de wet van Hooke, met als veerconstante de elasticiteitsconstante: de rek ${\displaystyle \varepsilon }$ (eenheidsloze relatieve lengteverandering) die optreedt is lineair afhankelijk van de aangebrachte kracht per doorsnede, rekspanning ${\displaystyle \sigma }$, met als evenredigheidsconstante de elasticiteitsmodulus ${\displaystyle E}$:

${\displaystyle \sigma =E\cdot \varepsilon }$

Eenvoudig gesteld is de elasticiteitsmodulus de spanning nodig om het proefstuk in de lengte te verdubbelen (dit is een extrapolatie; de meeste materialen breken voordat een dergelijke grote rek optreedt).

De eenheid van elasticiteitsmodulus is een kracht op een oppervlak, dus N/m² of Pa. Meestal gebruikt men de grotere eenheid N/mm² = MPa; zo heeft staal een elasticiteitsmodulus van 210000 MPa = 210GPa.