Embryonale stamcellen

Embryonale stamcellen zijn pluripotente stamcellen die uit een menselijk embryo van slechts enkele dagen oud (4-5 dagen) worden betrokken, voor stamcelonderzoek. Deze stamcellen worden ook wel hESC genoemd, de afkorting van het Engelse human Embryonic Stem cells.

Het embryo dat zich uit de bevruchte eicel heeft gevormd via embryogenese, bestaat in deze ontwikkelingsfase uit vier delen: de embryoblast of binnenste celmassa (ICM)), dat zijn de stamcellen die uitgroeien tot een foetus en tot het uiteindelijke kind; het trofoblast, de stamcellen die zullen uitgroeien tot extra-embryonale structuren, met name de placenta; het blastocoel, een holle ruimte die gevormd wordt in de eerste dagen na de bevruchting; en de zona pellucida, een passief glycoproteïne-membraan.

Embryonale stamcellen zijn een groot discussiepunt, met de vraag of het ethisch verantwoord is om (rest)embryo's, of geproduceerde embryo's, te gebruiken voor onderzoeksdoelen. Deze stamcellen worden in Nederland evenwel nog niet gebruikt voor (klinische) toepassingen

Onderzoekers richten zich momenteel sterk op het therapeutische potentieel van embryonale stamcellen, waarbij klinisch gebruik het doel is voor veel laboratoria.^[1] Mogelijke toepassingen zijn onder meer de behandeling van suikerziekte en hartziekten.^[1] De cellen worden bestudeerd om te worden gebruikt als klinische therapieën, modellen van genetische aandoeningen en cellulaire/DNA-reparatie. Er zijn echter ook nadelige effecten in het onderzoek en de klinische processen gerapporteerd, zoals tumoren en ongewenste immuunreacties.^[2]

1. ↑ ^{a b} Stem Cell Basics | STEM Cell Information. stemcells.nih.gov. Gearchiveerd op 9 June 2022. Geraadpleegd op 5 June 2022.
2. ↑ Carla A Herberts, Marcel SG Kwa, Harm PH Hermsen (2011). Risk factors in the development of stem cell therapy. Journal of Translational Medicine 9: 29. PMID 21418664. PMC 3070641. DOI: 10.1186/1479-5876-9-29.