Eurovisiesongfestival 1964 | ||
---|---|---|
Grand Prix Eurovision 1964 | ||
Gastland | ![]() | |
Locatie | Tivolis Koncertsal, Kopenhagen | |
Omroep | DR | |
Datum | 21 maart 1964 | |
Presentator | Lotte Wæver | |
Winnaar | ||
Land | ![]() | |
Lied | Non ho l'età | |
Artiest | Gigliola Cinquetti | |
Tekst | Mario Panzeri | |
Componist | Nicola Salerno | |
Andere gegevens | ||
Stemgegevens | Elk land verdeelt 1, 3 en 5 punten | |
Aantal landen | 16 | |
Debuterend | ![]() | |
Terugtrekkend | ![]() | |
Nul punten | ![]() ![]() ![]() ![]() | |
Intervalact | Ballet Harlequinade | |
Chronologie | ||
◄ 1963 – 1965 ► |
Het Eurovisiesongfestival 1964 was het negende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 21 maart 1964 in Kopenhagen, Denemarken. Het programma werd gepresenteerd door Lotte Wæver. Van de 16 deelnemende landen won Italië met het nummer Non ho l'età, uitgevoerd door Gigliola Cinquetti, op dat moment de jongste deelnemer ooit.[1] Dit lied kreeg 49 punten, 34% van het totale aantal punten. Met 17 punten werd Verenigd Koninkrijk tweede, gevolgd door Monaco op de derde plaats met 15 punten.
Er deed zich een politiek protest voor na het optreden van de Zwitserse zangeres Anita Traversi. Een man kwam het podium oprennen, terwijl hij een spandoek bij zich droeg met een oproep tot een boycot tegen Franco en Salazar. Terwijl dit aan de gang was, kregen de televisiekijkers een shot van het scorebord te zien.[2] Nadat de man verwijderd was ging de wedstrijd weer verder.
Van dit songfestival is geen bewegend beeld bewaard gebleven. Dit is ook met 1956 het geval. Slechts van de winnaars (Lys Assia in 1956 en Gigliola Cinquetti in 1964) is er bewegend beeld.