Het filosofisch behaviorisme (ook logisch behaviorisme of analytisch behaviorisme) is de filosofische stroming binnen het behaviorisme. Het filosofisch behaviorisme stelt dat de zogenaamde mentale toestanden niet meer dan beschrijvingen zijn van iemands gepredisponeerd gedrag, en geen eigen werkelijkheid bezitten. Wat iemand gelooft en de concepten die hij aanhangt is, met andere woorden, niet meer dan een respons (reactie) op ondergane prikkels. Het gevolg van deze opvatting is dat de geest zijn status als zelfstandige entiteit verliest. Dit behaviorisme wordt gezien als een mogelijke oplossing voor het zogeheten lichaam-geestprobleem. Als vertegenwoordigers van deze stroming worden Gilbert Ryle[1], en Ludwig Wittgenstein genoemd. Ook personen als Alan Turing[2][3] en filosofen als Rudolf Carnap, Carl Hempel, W. V. O. Quine[3][4] worden hiermee geassocieerd. Meer recentelijk heeft ook Daniel Dennett[2] zich geprofileerd als een soort behaviorist.
- ↑ Zie Ryle, Gilbert, The Concept of Mind, Chicago: University of Chicago Press, 2002.
- ↑ a b Dennett, D.C., "The Message is: There is no Medium", Tufts University. Bezocht 24-01-2012.
- ↑ a b Hauser, Larry, Behaviorism, Internet Encyclopedia of Philosophy, geraadpleegd op 9 februari 2012.
- ↑ Citefout: Onjuist label
<ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naamcomp