Galla Placidia (421) | ||||
---|---|---|---|---|
Augusta | ||||
Solidus van Galla Placidia (rond 425-426)
| ||||
Geboortedatum | 388/390 | |||
Sterfdatum | 450 | |||
Tijdvak | Theodosiaanse dynastie | |||
Naam bij geboorte | Aelia Galla Placidia | |||
Persoonlijke gegevens | ||||
Dochter van | Theodosius I | |||
Moeder van | Honoria Valentinianus III | |||
Gehuwd met | (I) Athaulf (414−415) (II) Constantius III (417−421) | |||
Zus van | Arcadius Honorius | |||
Nicht van | Valentinianus II Gratianus | |||
Lijst van Romeinse keizers | ||||
|
Aelia Galla Placidia (tussen 388 en 392 – 27 november 450) was de dochter van Romeinse keizer Theodosius I en diens tweede vrouw Galla (een dochter van Valentinianus I). Gedurende het grootste deel van haar leven was zij een belangrijke machtsfactor in de Romeinse politiek.
Zij leidde een avontuurlijk leven. Oorspronkelijk bestemd als bruid voor een zoon van de magister militum Stilicho, werd zij tijdens het beleg van Rome in 410 door de Visigoten gevangengenomen. Zij was korte tijd (414-415) getrouwd met Athaulf, de koning van de Goten. Een zoon uit haar huwelijk met Athaulf stierf al na enige maanden. Nadat Athaulf was vermoord, werd zij in het kader van een vredesverdrag door de Visigoten weer overgedragen aan haar halfbroer keizer Honorius. Op diens aandrang trad zij in 417 tegen haar zin in het huwelijk met Constantius III, op dat moment de succesvolste Romeinse legeraanvoerder. Contantius III werd in 421 keizer, maar stierf nog in datzelfde jaar. Galla Placidia was vanuit Constantinopel een van de drijvende krachten achter het omverwerpen van het kortstondige (423-425) West-Romeinse keizerschap van keizer Johannes. Van 425 tot zijn meerderjarigheid in 437 voerde zij het regentschap voor haar zoon uit haar laatste huwelijk, de keizer Valentinianus III. Vlak voor de dood van Galla Placidia kwam haar dochter, Justa Grata Honoria negatief in het nieuws toen zij zich in 450 wilde verloven met de Hunse leider Atilla.
Galla Placidia's leven viel samen met de ondergang in slow motion van het West-Romeinse Rijk. Zelf leverde zij tijdens haar regentschap in de jaren 429 tot 432 een niet onbelangrijke bijdrage aan deze teloorgang. Zij wist namelijk niet te voorkomen dat haar twee belangrijkste generaals, Bonifatius en Flavius Aëtius er de voorkeur aan gaven een burgeroorlog te beginnen in plaats van respectievelijk de Vandalen in het huidige Noord-Afrika en de Hunnen in Pannonië te bevechten. Deze episode kostte het West-Romeinse Rijk de belangrijke provincies Mauretania Tingitana, Mauretania Caesariensis, Africa en Pannonië.