| Geneesmiddelenwet | ||||
|---|---|---|---|---|
| Citeertitel | Geneesmiddelenwet | |||
| Titel | Wet van 8 februari 2007 tot vaststelling van een nieuwe Geneesmiddelenwet | |||
| Afkorting | Gnw | |||
| Soort regeling | Wet | |||
| Toepassingsgebied |  Nederland
| |||
| Rechtsgebied | Gezondheidsrecht Farmaceutisch recht | |||
| Goedkeuring en inwerkingtreding | ||||
| Ondertekend op | 8 februari 2007 | |||
| Gepubliceerd op | 20 maart 2007 | |||
| Gepubliceerd in | Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden | |||
| ||||
De Geneesmiddelenwet (2007) regelt in Nederland zaken rondom de productie, de handel, het voorschrijven en verstrekken van geneesmiddelen. De wet bevat ook voorschriften om een veilig gebruik van geneesmiddelen te stimuleren.[1]
De Geneesmiddelenwet vervangt de Wet op de geneesmiddelenvoorziening (WOG) uit 1963. De wet is eenvoudiger gemaakt en voldoet aan de EU-richtlijnen. De belangrijkste wijzigingen zijn:
- Het aantal vergunningen en de administratieve belasting nemen af (besparing: € 30 miljoen).[bron?]
- De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd krijgt de bevoegdheid om zelf boetes op te leggen, zodat een straf op maat mogelijk is. Nu staat alleen de weg van het strafrecht open en dat is vaak een te zwaar middel.
- Per apotheek blijft 1 apotheker eindverantwoordelijk.
- Strengere regels voor het voorschrijven van geneesmiddelen via internet: een behandelaar mag alleen via internet voorschrijven als hij de patiënt én zijn 'medicijngeschiedenis' kent.
- Artsen en apothekers zijn verplicht om ernstige bijwerkingen van geneesmiddelen te melden.
- Regeling van off-label gebruik in artikel 68.
Vrijwel gelijktijdig werd de extramurale apotheker opgenomen in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO). De ziekenhuisapotheker was daarin reeds opgenomen.
De Geneesmiddelenwet definieert onder meer:
Een UR-geneesmiddel is een geneesmiddel dat Uitsluitend op Recept ter hand mag worden gesteld.