Een hallucinatie is een zintuiglijke beleving die niet overeenkomt met wat er in de fysieke werkelijkheid gebeurt.[1] Anders gezegd: een hallucinatie is een waarneming waarbij de prikkel uit de buitenwereld ontbreekt; bij een hallucinatie hoort, proeft, ziet, voelt of ruikt men zaken die niet in de buitenwereld voorkomen.
Het woord hallucinatie is afkomstig van het Latijnse hallucinere, dat te vertalen valt als dromen of ijlen. De term werd voor het eerst gebruikt in de psychiatrie door de Franse psychiater Jean-Etienne Esquirol in 1837.
↑Eldie Peyroux and Nicholas Franck (2012), An Epistemological Approach: History of Concepts and Ideas About Hallucinations in Classic Psychiatry. In: Renaud Jardri, Arnaud Cachia, Pierre Thomas, Delphine Pins (2012), The Neuroscience of Hallucinations, Springer Science & Business Media, p.4