Helmuth Karl Bernhard von Moltke | ||
---|---|---|
![]() | ||
Helmuth von Moltke
| ||
Geboren | 26 oktober 1800 Parchim | |
Overleden | 24 april 1891 Berlijn | |
Rustplaats | Krzyżowa evangelische begraafplaats, Świdnica, Dolnoslaskie, Polen; lichaam verloren gegaan na de Tweede Wereldoorlog[1] | |
Land/zijde | ![]() ![]() ![]() | |
Onderdeel | ![]() ![]() ![]() | |
Dienstjaren | 1811 - 1888 | |
Rang | Generalfeldmarschall | |
Eenheid | Infanterieregiment Oldenburg Leib-Grenadier-Regiment „König Friedrich Wilhelm III.“ (1. Brandenburgisches) Nr. 8 | |
Bevel | Stafchef van de Generale Staf | |
Slagen/oorlogen | Tweede Duits-Deense Oorlog
| |
Onderscheidingen | Zie onderscheidingen |
Helmuth Karl Bernhard (sinds 1870 Graf) von Moltke (Parchim (Mecklenburg-Schwerin), 26 oktober 1800 – Berlijn, 24 april 1891) was een Duitse generaal-veldmaarschalk, dertig jaar lang de stafchef van het Pruisische leger, en wordt algemeen gezien als een van de grootste strategen van de tweede helft van de 19e eeuw. Hij is de schepper van een nieuwere, modernere methode om legers in het veld aan te sturen. Hij wordt soms Moltke de Oude genoemd om hem te onderscheiden van zijn neef Helmuth von Moltke de Jonge, die bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog het bevel voerde over de Duitse legers.