Hendrik van Navarra | ||
---|---|---|
1553-1610 | ||
Hertog van Vendôme | ||
Periode | 1562-1589 | |
Voorganger | Anton | |
Opvolger | bij het kroondomein | |
Koning van Navarra | ||
Periode | 1572-1610 | |
Voorganger | Johanna III | |
Opvolger | Lodewijk XIII van Frankrijk | |
Graaf van Foix | ||
Periode | 1572-1607 | |
Voorganger | Hendrik II | |
Opvolger | bij het Frans kroondomein | |
Graaf van Bigorre | ||
Periode | 1572-1607 | |
Voorganger | Johanna van Albret | |
Opvolger | bij het Frans kroondomein | |
Koning van Frankrijk | ||
Periode | 1589-1610 | |
Voorganger | Hendrik III | |
Opvolger | Lodewijk XIII | |
Vader | Anton van Bourbon | |
Moeder | Johanna van Albret | |
Dynastie | Bourbon | |
Partner | Margaretha van Valois (1572-1599), Maria de' Medici (1600-1610) | |
Kinderen | 6 |
Hendrik IV (Pau (Navarra, nu Frankrijk), 13 december 1553 – Parijs, 14 mei 1610) was koning van Navarra (als Hendrik III) van 1572 tot 1610 en koning van Frankrijk van 1589 tot 1610. Hij was de eerste Franse monarch van het huis Bourbon.
Hendrik werd katholiek gedoopt, maar bekeerde zich tot het protestantisme samen met zijn moeder Johanna van Albret, koningin van Navarra. Hij erfde de troon van Navarra in 1572 toen zijn moeder stierf. Als hugenoot was hij betrokken bij de Hugenotenoorlogen; hij kon maar net ontsnappen aan een moordaanslag ten tijde van de Bartholomeusnacht en leidde later de protestantse troepen tegen het koninklijk leger.
Als Franse prins van den bloede door zijn afstamming van Lodewijk IX van Frankrijk, besteeg hij de troon van Frankrijk in 1589 na de dood van zijn kinderloze neef Hendrik III. Bij het accepteren van de troon vond hij het verstandig om zijn calvinistisch geloof af te zweren. Toch werd zijn kroning gevolgd door een vier jaar lange oorlog tegen de Ligue om zijn legitimiteit te vestigen.
Hendrik was een van de populairste koningen, zowel tijdens als na zijn heerschappij. Hendrik besteedde veel aandacht aan de welvaart van zijn onderdanen. Als pragmatisch politicus toonde hij een ongebruikelijke religieuze tolerantie voor die tijd. Hij vaardigde in 1598 het Edict van Nantes uit, waardoor de religieuze vrijheden van de protestanten werden gegarandeerd en zo de Hugenotenoorlogen werden beëindigd. Hij werd vermoord door François Ravaillac, een katholiek.