Hendrikus Berkhof (Appeltern, 11 juni 1914 - Leiderdorp, 17 december 1995) was een Nederlands predikant en theoloog die grote invloed heeft gehad op het theologisch denken in Nederland en daarbuiten, bijvoorbeeld in de Wereldraad van Kerken.
Het opmerkelijke van de persoon van Berkhof is dat hij zowel met uiterst vrijzinnige theologen alsook met zeer behoudende theologen in debat ging. Hij sprak op de grote demonstratie tegen kernwapens in december 1979. Hij was echter ook in dialoog met de bevindelijke gereformeerde predikant ds. Gijs Boer en de orthodoxe theoloog Cornelis Graafland. Berkhof wisselde van gedachten met mensen van uiterst progressieve tot uiterst orthodoxe signatuur. Hij moedigde mensen van allerlei signatuur aan om kritisch te reflecteren op zijn werk. Ook hield hij zich heel indringend bezig met de consequenties van het Evangelie voor het geheel van de samenleving.
In het Biografisch Lexicon merkt E.P. Meijering op: Berkhof is ongetwijfeld een van de meest invloedrijke en in het buitenland bekende Nederlandse theologen van de 20e eeuw.[1]
Berkhof was hervormd predikant van Lemele (1938-1944) en Zeist (1944-1950). Vanaf 1945 was hij hoofddocent van het Theologische Seminarium Kerk en Wereld in Driebergen. In 1950 werd Berkhof rector van dit seminarium. Hij bleef dat tot 1960. In 1960 volgde zijn benoeming tot hoogleraar vanwege de Nederlandse Hervormde Kerk in Leiden. Berkhof werd benoemd voor de vakken dogmatiek en Bijbelse theologie. In 1981 ging hij met emeritaat.
In september 1940 trouwde Berkhof met Cornelia van den Berg. Zij kregen vier kinderen. In het voorwoord van zijn grote boek Christelijk Geloof maakte hij melding van de grote betekenis van zijn huwelijk voor zijn persoonlijk leven. Op de achtergrond was zijn vrouw de stille en werkzame kracht in zijn leven.
- ↑ Deze mededeling is te vinden in het Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlandse Protestantisme, lemma Hendrikus Berkhof, Deel 5 p. 48.