Iers voetbalelftal (1882-1950) (mannen)

Dit artikel gaat over het oorspronkelijke Iers voetbalelftal, dat na de splitsing van Ierland in 1922 nog tot 1950 onder de naam Ierland bleef spelen en spelers uit geheel Ierland selecteerde. Daarna ging dit team verder als Noord-Ierland. Zie ook het Iers voetbalelftal voor het team van het onafhankelijke land vanaf 1926
Ierland
Bijnaam Green & White Army
Associatie Irish Football Association
Meeste interlands Elisha Scott (31)
Topscorer Billi Gillespie (12)
Joe Bambrick (12)
Wedstrijden
Eerste interland:
 Ierland 0 – 13 Engeland Vlag van Engeland
(Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882)
Grootste overwinning:
 Ierland 7 – 0 Wales
(Belfast, Noord-Ierland; 1 februari 1930)
Grootste nederlaag:
 Ierland 0 – 13 Engeland Vlag van Engeland
(Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882)
Thuis

Het Iers voetbalelftal was een team van voetballers dat het eiland Ierse eiland vertegenwoordigde in internationale wedstrijden van 1882 tot 1950. Het was het vierde oudste nationale team ter wereld en speelde voornamelijk wedstrijden in het British Home Championship tegen Engeland, Schotland en Wales. Hoewel het team meestal met Wales vocht om de laatste plaats te vermijden kon het team de competitie toch winnen in 1914 en de titel delen met Engeland en Schotland in 1903.

Na de deling van Ierland begin jaren twintig in de Ierse Vrijstaat en Noord-Ierland kreeg het nieuwe onafhankelijke land een eigen voetbalbond met een eigen nationaal voetbalelftal. De Irish Football Association (IFA) beperkte zich nu tot Noord-Ierland, maar bleef tot 1950 onder de naam Ierland spelen (in het British Home Championship zelfs tot halverwege de jaren zeventig), met spelers uit geheel Ierland. Na 1950 werden er geen spelers meer uit Ierland geselecteerd en vanaf 1954 nam het team als Noord-Ierland deel aan internationale wedstrijden.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne