Independenceklasse

De Independenceklasse was een klasse van lichte vliegdekschepen gebouwd voor de United States Navy en dienden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Deze klasse was een resultaat van Franklin D. Roosevelts interesse in de scheepsbouwplannen van de Navy. In augustus 1941, met de aankomende oorlog, merkte hij op dat er geen nieuwe vlootvliegdekschepen verwacht zouden worden vóór 1944 en stelde voor om snel een aantal van de vele kruisers in aanbouw om te bouwen. Studies naar vliegdekschepen ter grootte van kruisers had hun serieuze limitaties bloot gelegd, maar de crisis na de Aanval op Pearl Harbor van december 1941 demonstreerde de urgentie om snel meer vliegdekschepen te hebben. De Navy reageerde hierop door de bouw van de Essexklasse vliegdekschepen te versnellen en, in januari 1942, een Clevelandklasse lichte kruiser als vliegdekschip te bestellen.

Ontwikkelde plannen voor deze ombouw beloofden meer dan verwacht en nog twee lichte kruisers berden herbesteld als vliegdekschip in februari, drie in maart en nog drie in juni 1942. Toen ze tussen januari en december 1943 klaar waren, gelijk met de eerste acht Essex vliegdekschepen, waren de negen Independenceklasse schepen vitale onderdelen van het grote offensief in het midden en westen van de Pacific van november 1943 tot augustus 1945. Acht van hen deden mee in de Slag in de Filipijnenzee van juni 1944, waarbij ze effectief Japans vliegdekschipsterkte vernietigde, door 40 procent van de jagers en 36 procent van de torpedovliegtuigen.

Het Independenceklasse ontwerp had een relatief kort en smal vliegdek en hangar, met een klein eiland. Om te compenseren voor het extra topzware gewicht werden de rompen in het midden verbreed met zo'n anderhalve meter. De typische luchtgroep, bedoeld om te bestaan uit negen toestellen van jagers, verkenningsbommenwerpers en torpedovliegtuigen, werd snel omgevormd om ongeveer twintig jagers en negen torpedovliegtuigen mee te nemen.

Het waren schepen met beperkte mogelijkheden, met als grootste deugd het op zo'n korte termijn beschikbaar zijn. Hun grootte zorgde voor moeilijkheden met de zeegang en een hoog ongevallenratio. De bescherming was gemiddeld en een groot deel van de munitie moest opgeslagen worden in de hangar, een factor welke grote invloed had op het verlies van de Princeton in oktober 1944.