Koloniale architectuur

De Chhatrapati Shivaji Terminus in Mumbai bestaat uit een combinatie van Italiaanse neogotiek, Victoriaanse architectuur en Indiase bouwstijlen.

Koloniale architectuur omvat een breed scala aan hybride bouwstijlen, waarbij in de Europese koloniën gebouwen werden opgetrokken waarin de stijl van het land van herkomst werd gecombineerd met de lokale bouwmethoden. Hierbij werd het gebouw aangepast aan het lokale klimaat. Ook werden vaak lokale invloeden in het ontwerp verwerkt. Veel gebouwen in koloniale architectuur zijn vanwege hun historische waarde tot Werelderfgoed verklaard.

De eerste voorbeelden ontstonden tijdens de expansie van het Portugese Rijk. Later toen de Spanjaarden grote delen van de Nieuwe wereld veroverden lieten ze hun sporen achter met kerken, gouverneurspaleizen, huizen en kloosters. In de Filipijnen bouwden ze grote barokkerken die tegelijkertijd als vesting konden dienen.

De Nederlanders introduceerden in Zuid-Afrika de Kaaps-Hollandse stijl en in de landhuizen van Curaçao is ook duidelijk de Nederlandse herkomst terug te zien. In Indonesië zijn bouwwerken te vinden in verschillende Europese stijlen. Zo ook in het neoclassicisme. In Suriname, India en Sri Lanka zijn ook de nodige Nederlandse gebouwen in koloniale architectuur te vinden.

De Britten en de Fransen deden hetzelfde in hun koloniën. Tijdens de hoogtijdagen van het Britse Rijk werden o.a. in India, Canada en Australië de nodige gebouwen in de Victoriaanse architectuur gebouwd.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne