Kunststofafval

Kunststoffen worden in Europa op grote schaal gebruikt, bijvoorbeeld in verpakkingsmaterialen, in de bouw, in auto's en in de landbouw. Jaarlijks levert dit gebruik een grote hoeveelheid kunststofafval op. In Nederland bedroeg de hoeveelheid kunststofafval in 2003 zo'n 1,2 miljoen ton.

Het grootste gedeelte daarvan - zo'n 45 procent - bevindt zich in het huishoudelijk afval. Het gaat met name om verpakkingen als folies, boterkuipjes, vleeswarenschaaltjes, flessen en flacons. Hergebruik van deze materialen vindt nu nog op beperkte schaal plaats. Nuttige toepassing betekent hergebruik van producten en materialen of verbranding in elektriciteitscentrales en bij cementproductie.

Een moeilijkheid daarbij is het aandeel polyvinylchloride, bij de verbranding hiervan komt zoutzuur vrij. Dat verslechtert de eigenschappen van cement. Het tast ook de stoomketel van de elektriciteitscentrale aan door hoge temperatuur chloorcorrosie. Daarom gebeurt verbranding in de praktijk in afvalverbrandingsinstallaties, die bestand zijn tegen corrosie en die een rookgasreiniging hebben die zoutzuur neutraliseert met kalkmelk.

Het overgrote deel van het kunststofafval wordt verbrand met gedeeltelijke energieterugwinning. Een klein deel is brandstof voor elektriciteitscentrales en cementovens. Een andere verwerkingstechniek zet kunststofafval om in grondstoffen voor de petrochemische industrie. Buiten Nederland wordt deze methode al beperkt gebruikt, in Nederland nog niet.