Leopold VI | ||
---|---|---|
1176-1230 | ||
Hertog van Oostenrijk | ||
Periode | 1198-1230 | |
Voorganger | Frederik I | |
Opvolger | Frederik II | |
Hertog van Stiermarken | ||
Periode | 1194-1230 | |
Voorganger | Leopold V | |
Opvolger | Frederik II | |
Vader | Leopold V van Oostenrijk | |
Moeder | Helena van Hongarije |
Leopold VI de Glorierijke (?, 1176 – San Germano, 28 juli 1230), uit het huis Babenberg, was hertog van Oostenrijk van 1198 tot 1230 en Stiermarken van 1194 tot 1230.
Leopold was de jongste zoon van hertog Leopold V en Helena van Hongarije. In strijd met de wetsbepalingen van het Verdrag van Georgenberg werd het Babenbergrijk verdeeld na de dood van Leopold V; Leopolds oudste broer Frederik I kreeg Oostenrijk (ongeveer het huidige Neder- en Opper-Oostenrijk), terwijl Leopold zelf hertog van Stiermarken werd. Beide hertogdommen werden herenigd toen Frederik stierf na een bewind van slechts vier jaar.
Leopold VI bestreed tijdens zijn regeringsperiode de katharen tijdens de Albigenzische kruistochten en trok nadien naar Egypte voor de Vijfde Kruistocht. Hij gaf stadsrechten aan Enns en aan Wenen. Het lukte Leopold VI niet om in Wenen een bisdom op te richten. De tegenkanting van de prins-bisschoppen van vooral Passau en (minder) Salzburg was vrij fors; deze kerkvorsten heersten over het hertogdom Oostenrijk.
In 1230 reisde hij naar San Germano (vandaag: Montecassino) waar hij een vredesbespreking organiseerde tussen paus Gregorius IX en keizer Frederik II. Hij was niet alleen in deze vredesdelegatie. Leopold kreeg de steun van Berthold, patriarch van Aquileia, van Eberhard, aartsbisschop van Salzburg, en van hertog Otto I van Meranië.