L-Leucine | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Structuurformule van L-leucine
| ||||
▵ Molecuulmodel van L-leucine
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C6H13NO2 | |||
IUPAC-naam | Leucine | |||
Andere namen | (S)-2-amino-4-methyl-pentaan-1-zuur | |||
Molmassa | 131,18 g/mol | |||
CAS-nummer | 61-90-5 | |||
EG-nummer | 200-522-0 | |||
Wikidata | Q483745 | |||
LD50 (ratten) | 5379 mg/kg | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | kleurloos | |||
Smeltpunt | 300 °C | |||
Goed oplosbaar in | ethanol | |||
Slecht oplosbaar in | water | |||
Onoplosbaar in | di-ethylether | |||
Evenwichtsconstante(n) | pKz1 (carboxyl) =2,36[1] pKz2 (amino) = 9,60, | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Leucine (afgekort als Leu of L)[2] is een van de twintig natuurlijke voorkomende aminozuren. Als α-aminozuur maakt leucine deel uit van vrijwel elk eiwitmolecuul in alle organismen. Leucine bevat een vertakte, alifatische zijketen en heeft hierdoor een sterk hydrofoob karakter. Het aminozuur wordt gecodeerd door veel verschillende codons, namelijk UUA, UUG, CUU, CUC, CUA, en CUG.
Leucine wordt geclassificeerd als een essentieel aminozuur, wat betekent dat het menselijk lichaam het niet zelf kan aanmaken, maar moet opnemen uit de voeding. Goede bronnen van leucine zijn voedingsmiddelen die rijk zijn aan eiwitten, zoals vlees, zuivel, sojaproducten, bonen en andere peulvruchten.
De belangrijkste eindproducten van de stofwisseling van leucine zijn acetyl-CoA en acetoacetaat; twee verbindingen die een belangrijke rol spelen in energiehuishouding van de cel. Om deze reden wordt leucine beschouwd als een ketogeen aminozuur.[3] Leucine is het belangrijkste ketogene aminozuur voor de mens.[4]