Lex Aquilia

De Lex Aquilia is een Romeinse wet, die wellicht tot stand kwam naar aanleiding van de derde secessio plebis. Deze wet was een van de eerste plebiscieten sinds de Lex Hortensia kracht van wet had verleend aan de regelgevende beslissingen van de plebs in de concilia plebis. Hoofddoel was het verkrijgen van meer rechtszekerheid voor betwistingen inzake schade. Voordien was het voor de dader doorgaans uiterst moeilijk om aan te tonen dat de beschadiging van een bepaalde zaak minder erg was dan wat er door de tegenpartij als schadeloosstelling voor werd geëist. Vandaar bijvoorbeeld dat in de Lex Aquilia een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen het doden van een slaaf of een viervoetig huisdier en het verwonden ervan.

De Lex Aquilia omvat drie hoofdstukken of delen:

1. Het doden van een slaaf of een quadrupes (viervoetig veedier).

   De schadeloosstelling bedraagt de hoogste waarde in het voorbije jaar.

2. Het vervolgen van de ontrouwe adstipulator (medeschuldeiser) in een verbintenis.

   De schadeloosstelling bedraagt de waarde vermeld in de vordering.

3. Het verwonden van een slaaf of een quadrupes alsmede de beschadiging van andere zaken (bv. een kar).

   De schadeloosstelling bedraagt de hoogste waarde van de laatste 30 dagen.