Lucien Aimar | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Aimar in 1973
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 28-04-1941 | |||
Geboorteplaats | Hyères, Frankrijk | |||
Ploegen | ||||
1965 - 1966 1967 - 1969 1970 - 1971 1972 1973 |
Ford France-Gitane Bic Sonolor-Lejeune Rokado De Kova-Lejeune | |||
Beste prestaties | ||||
Milaan-San Remo | 11e (1966) | |||
Ronde van Vlaanderen | 13e (1968) | |||
Parijs-Roubaix | 19e (1970) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 14e (1971) | |||
Ronde van Lombardije | 12e (1965) | |||
Ronde van Italië | 7e (1967) | |||
Ronde van Frankrijk | 1e (1966) 1 etappezege | |||
Ronde van Spanje | 9e (1968) | |||
WK op de weg | 9e (1966) | |||
|
Lucien Aimar (Hyères, 28 april 1941) is een voormalig Frans wielrenner en was als professional actief van 1965 tot en met 1973 en behaalde in totaal 34 wegzeges.
Aimar maakte zijn debuut op veertienjarige leeftijd. In 1960 werd hij 3e bij de nationale titelstrijd bij de amateurs. Zijn eerste overwinning als amateur boekte hij twee jaar later in de wegwedstrijd Parijs-Briare.
In 1964 werd hij in de Ronde van de Toekomst tweede: zijn achterstand op de winnaar, de Italiaan Felice Gimondi, bedroeg slechts 42 seconden. Dat verschil was mede ontstaan, nadat Aimar de Belg Jos Spruyt te lijf was gegaan en hij 1 minuut tijdstraf had gekregen.
Later dat jaar nam hij deel aan de Olympische Spelen wegwedstrijd in Tokyo.
Het jaar daarop kreeg hij een profcontract aangeboden bij de ploeg van Jacques Anquetil. Zonder een etappe te winnen behaalde Aimar in 1966 de eindzege in de Ronde van Frankrijk. Met behulp van Anquetil en Julio Jiménez wist hij in de 17e etappe Jan Janssen uit de gele trui te rijden.
Aimar behaalde nog drie keer een top-10 plaats in de Ronde van Frankrijk; merkwaardig genoeg werd hij ook drie keer 17e. Hij won de Vierdaagse van Duinkerken (1967) en het nationaal kampioenschap op de weg (1968). In 1973 stopte hij met wielrennen.