Lucius Fabius Iustus was een Romeinse senator in de 1e en 2e eeuw na Christus, consul suffectus in 102 n.Chr.,[1] legatus Augusti pro praetore van - opeenvolgend - de belangrijke keizerlijke provinciae Moesia Inferior[2] en Syria[3] tussen 105 en 112 n.Chr. onder Traianus. Hij was daarnaast bevriend met de Romeinse senatoren en schrijver Plinius de Jongere en Publius Cornelius Tacitus.