Mare liberum (Latijn voor "de vrije zee") is de term die in het internationaal recht of volkenrecht wordt gebruikt voor het principe van vrije handel op zee. Volgens dit principe zijn de oceanen en zeeën van iedereen en hebben alle landen vrije toegang tot de zee om te reizen en handelen. De term Mare liberum stamt uit de 17e eeuw maar wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt voor de internationale wateren, dat wil zeggen de oceanen en zeeën buiten de territoriale wateren.
Het principe werd geformuleerd door de Nederlandse rechtsgeleerde Hugo de Groot. Zijn Mare liberum werd in 1609 uitgegeven in Leiden door Elzevier. Pas veel later bleek het eigenlijk een los hoofdstuk te zijn van de verhandeling De Indis ("over Indië"). Deze verhandeling werd geschreven in de periode 1604-1606, maar nooit uitgegeven. Het manuscript verdween en werd pas in 1868 gepubliceerd onder de titel De iure praedae ("over het buitrecht"), nadat het vier jaar eerder teruggevonden was.