Megacephalosaurus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Krijt | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||
Megacephalosaurus eulerti | |||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||
Megacephalosaurus Schumacher et al., 2013 | |||||||||||||||
Typesoort | |||||||||||||||
Megacephalosaurus eulerti | |||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||
Megacephalosaurus op ![]() | |||||||||||||||
|
Megacephalosaurus[1][2] (/ˌmɛɡə'sɛfəloʊ'sɔːrəs/; 'groothoofdige hagedis') is een geslacht van uitgestorven korthalzige pliosauriërs, dat ongeveer 94 tot 93 miljoen jaar geleden leefde tijdens het Turonien van het Laat-Krijt in de westelijke binnenzee van het huidige Noord-Amerika, met daarin als enige soort Megacephalosaurus eulerti. Het is genoemd naar zijn grote kop, die de grootste was van alle plesiosauriërs op dat continent en tot 1,75 meter lang is. Megacephalosaurus was een van de grootste zeereptielen van zijn tijd met een geschatte lengte van zes tot negen meter. Zijn lange snuit en tanden van constant formaat suggereren dat hij de voorkeur gaf aan een dieet van kleinere prooien.
Overblijfselen die de pliosauriër vertegenwoordigen, zijn onder meer twee fossiele schedels, drie ribben en een wervelboog. De fossielen zijn gevonden in afzettingen van de Carlile Shale en Greenhorn Limestone in Kansas en elders in het middenwesten van de Verenigde Staten. Ze werden voor het eerst ontdekt in 1950 en men dacht oorspronkelijk dat het gigantische fossielen waren van een nauw verwante pliosauriër die bekend staat als Brachauchenius lucasi. Maar tegen 2013 begrepen paleontologen dat dergelijke fossielen tot een apart taxon behoorden. Megacephalosaurus was een van de laatst bekende pliosauriërs.