Het Memory of the World-programma is een internationaal initiatief van de UNESCO opgestart in 1992 om waardevolle archieven, bibliotheekcollecties en individuele werken te conserveren en te beschermen tegen collectief geheugenverlies, verwaarlozing, onverschilligheid, het effect van de tijd, klimaat- en weersomstandigheden en moedwillige vernietiging.
Het programma Memory of the World wil belangrijke bedreigde en unieke documenten en collecties beschermen en beoogt ook het terug bij elkaar brengen van uiteengevallen collecties. Daarnaast is het ook de bedoeling dat deze documenten toegankelijk worden gemaakt voor de volkeren van de wereld. Deze doelstellingen moeten bereikt worden via bestaande instanties op nationaal en regionaal niveau.[1]
Het programma overkoepelt meerdere soorten kennis en disciplines. Het brengt de meningen en inzichten van archivarissen, bibliothecarissen, museologen en anderen bij elkaar met de bedoeling netwerken te creëren waarbinnen experts met elkaar informatie kunnen uitwisselen om het materiaal te beschermen, te digitaliseren en te verspreiden.[2][3]
In het document General Guidelines to Safeguard Documentary Heritage uit februari 2002[4] wordt "Memory of the world" gedefinieerd als "het gedocumenteerde, collectieve geheugen van de volkeren van de wereld (...) dat een groot deel van de culturele erfenis van de wereld vertegenwoordigt."