Mijn (explosief)

Een mijn is een wapen met de specifieke eigenschap dat het ontploft bij een 'aanraking' of bij nadering. Dit wil zeggen dat een sensor zal registreren dat het toestel met iets in contact komt. Dit is meestal een simpele drukknop, maar mijnen kunnen ook zijn uitgerust met magnetische sensoren of trillingssensoren, die de nabijheid van voer- of vaartuigen detecteren. Voor de ontploffing dient de mijn geladen te zijn met een voldoende hoeveelheid explosief materiaal dat door een mechanisme tot ontploffing wordt gebracht bij een aanraking. Mijnen kunnen worden onderverdeeld in landmijnen en zeemijnen.

Van oorsprong is de naam afgeleid van het ondermijnen van een versterking, die door mineurs aangelegd werd en tot ontploffing werd gebracht.^[1] Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft het woord uitsluitend nog betrekking op compleet gemonteerde explosieven die kunnen worden verborgen en die zelfstandig worden geactiveerd.

1. ↑ . De mijn werd veel gebruikt tijdens belegeringen, om vestingwerken zoals wallen en muren te kunnen opblazen. Deze manier van oorlogvoering ontstond in de late middeleeuwen, werd regelmatig toegepast tijdens de 80-jarige oorlog en kreeg een opleving in de Eerste Wereldoorlog. Deze periode stond bekend als de mijnenoorlog aan het westelijk front als deel van de loopgravenoorlog. Na de Eerste Wereldoorlog werd onder een mijn een ingegraven hoeveelheid explosieven verstaan Militair Woordenboek, H.M.F. Landolt (1861)