Moghulistan

مغولستان, 东察合台汗国 Dōng Cháhétái Hànguó
←  1347 – ca. 1687  →  →
Kaart
16e -18e eeuw
Algemene gegevens
Talen	Mongools
Religie(s)	Sjamanisme, Soennisme

Moghulistan (Urdu : مغولستان), (Vereenvoudigd Chinees:东察合台汗国; Pinyin: ‘’Dōng Cháhétái Hànguó’’) was vanaf het midden van de veertiende eeuw tot in de zeventiende eeuw een Mongools kanaat in Centraal-Azië. Rond 1340 was er in het kanaat van Chagatai sprake van volledige politieke chaos met de splitsing van de staat tot gevolg. Er ontstonden twee nieuwe kanaten. Het westelijk deel, met Transoxanië als kerngebied, wordt in de geschiedschrijving benoemd als het Westelijk kanaat van Chagatai; in 1370 kwam Timoer Lenk in dit deel aan de macht, waarna het bekendstond als het Timoeridenrijk. Het oostelijk deel heeft de naam Moghulistan gekregen. Moghulistan heeft de betekenis van "Land van de Moghuls" (de term Moghul is het Perzische woord voor Mongool). De Mongolen zelf hanteerden zelf waarschijnlijk de term "Moghul Ulus" in de betekenis van "Mongools gebied of volk".

Het kanaat Moghulistan omvatte het grootste deel van het gebied van de huidige Chinese provincie Sinkiang, de Ferganavallei en aangrenzende delen van het huidige Kirgizië en Kazachstan. De kern van het kanaat lag in het zuiden van Sinkiang, het Tarimbekken met landbouwgebieden rond oasen. In de vijftiende eeuw werden ook de gebieden rond de oasen Hami en Turfan aan het kanaat toegevoegd.