Noordelijke Kruistochten

Noordelijke Kruistochten
Onderdeel van de Kruistochten
Duitse Ordestaat in 1260.
Datum	12e en 13e eeuw
Locatie	Estland, Letland, Litouwen, Oost-Pruisen
Strijdende partijen
Kruisvaarders  Denemarken  Zweden Orde van de Zwaardbroeders Duitse Orde Letgallen Lijven (deels) "Heidenen" Esten Öselaren Semgallen Koeren Selen Lijven (deels) Pruisen Polaben
Leiders en commandanten
Waldemar I van Denemarken Waldemar II van Denemarken Johan I van Zweden Albert van Riga Anders Sunesen Caupo van Turaida † Diederik van Treyden† Volkwin† Wenno Wilken van Endorp† Tālivaldis van Tālava† Lembitu van Lehola † Ako van Salaspils† Visvaldis van Jersika Viestards van Tērvete Nameisis van Semgallen†

De Noordelijke Kruistochten of Baltische Kruistochten waren de veldtochten die de koningen van Denemarken en Zweden, de Duitse Orde en de Lijflandse Zwaardbroeders in de 12e en 13e eeuw voerden tegen de heidense volkeren wonend ten zuiden en oosten van de Oostzee om hen politiek te onderwerpen en te bekeren tot het christendom. Deels was dit voor het uitbreiden van de wereldlijke macht van de vorstenhuizen en ridderorden, deels in naam van de Grote Opdracht die men meende te hebben om heidenen te bekeren. Een andere factor was de rivaliteit met de oosters-orthodoxe kerk die met het Vorstendom Polotsk haar invloed over de Daugava en al bijna tot de Oostzee uitbreidde. Praktische redenen waren onder meer het geringe succes dat de grote kruistochten naar het Heilig Land hadden ondervonden, waardoor het Baltische gebied als alternatief werd gekozen, maar ook economische expansie die een onrustige bezitloze adel, onder meer door de invoering van het eerstgeboorterecht, in Scandinavië en Duitsland zocht in Noord- en Oost-Europa.